سیلی
سیلی یک فرق اساسی با باقی همخانواده هایش دارد . آدمی تکلیفش با مشت و لگد معلوم است . مشت و لگد که بخوری جایش درد می گیرد . مشت و لگد وصل می شوند به اعصاب حسگر درد مغز اما سیلی نه . سیلی انگار وصل است به غده هایی که اشک می سازند . انگار وصل است به ماهیچه هایی که بغض می کنند . سیلی هم زدنش هم خوردنش با سایر زدنی ها و خوردنی ها توفیر دارد . سیلی لزوما از سر نفرت نیست . کسی که سیلی می زند ممکن است عاشق تو باشد . کسی که سیلی می زند ممکن است به مراتب از تو ضعیف تر و کوچکتر باشد . سیلی گاهی از روی محبت است و گاهی به جبران اعتماد از دست رفته و کسی که سیلی می خورد بیشتر از صورت ، غرورش درد می گیرد .
اینها همه درست
اما من سیلی دیگری هم تجربه کرده ام
بی آنکه زده باشی
یا
خورده باشی
درد بیشتری دارد
منفعل میشوی
و درد غرور بسان اشکی از چشمانت سرازیر میشود
گاهی سیلی یعنی تمام حرفهای توی دل... تمام بغض های توی گلو... یعنی یه "ازت انتظار نداشتم" غمگین...
تنبیه فیزیکی زشته شاید از سر عشق باشه اما یه عمل زشت رو لباس خوشگل بش نپوشونیم بهتر نیست؟
چرا بهتره
عجب چیزی بوده سیلی، خوب شد باهاش آشنامون کردین
منم از این جنس سیلی ها ، هم زدم ، هم خوردم .
و گاهی درد سیلی هایت را با دنیا عوض نمی کنم...
یادمه یه معلم ادبیاتى داشتیم میگفتن صورت آدم مرکز شخصیت و هویت آدمه واسه همینه که سیلى بدترینِ و درد عمیقى داره چون وقتى سیلى میخورى تحقیر میشى شخصیتت له میشه غرورت میشکنه و این خیلی بده
کاملا حرفش درسته