سکوت
به احترام چشم های گریان از ظلم گاز اشک آور
به احترام حلقوم های حناق گرفته در حسرت فریاد
به احترام کبودی های خونمرده از سبعیت باتوم
به احترام دلهای نترسی که جور ترسهای ما را می کشند
به احترام آدمهای بزرگی که توی سلولهای کوچک محبوسند مثل آزادی
حرفهایمان را فرو می خوریم مثل بغض
و سکوت می کنیم دوباره مثل همیشه ...
-
