تو که نباشی ...

تقدیم به روح پر کشیده شیرزاد عزیز.... از زبان مریم اش و دوستانش و سپهر : 

تو که نباشی
هرچه که هست
رنگ نبودنت را به خود می گیرد....
نبودن هایت به سنگینی غروب ماننده اند
به بغض های فرو خورده ایی که نه تاب ماندن در گلو دارند و نه روی ترکیدن.....
نبودن هایت چرخ دنده های زمان را اکسیده میکند و ثانیه ها سفت وسخت می چرخند، و با همهء نبودن هایت، من چقدر زود پیر می شوم....
تو که نباشی
هرچه که هست احساس را بر نمی انگیزد و خزان می آید و بر بودنم چنبره می افکند و احساس وقتیکه رنگ می بازد و به زردی می گراید، روح را می پژمرد و من میشوم همین روح چروکیده ایی که می بینی.....
برای همهء نبودن هایت مینویسم
تا بدانی این خط های شکسته را یک روح شکسته نگاشته....
تا بدانی که تنها گل ها نیستند که می پژمرند.....
تا بدانی که روح هم تشنهء باران می شود....
دلتنگ بهار ...
بی تاب پرستو....
بیزار خزان.....
مگر نمی دانستی که روح خویشاوند گلهاست.....
تا بدانی همهء نبودن هایت، روحم را آرام، آرام تبخیر میکند و مرا از بودن تهی.....
تا بدانی بودنم بخاطر نبودن هایت چقدر ذره به ذره ترک بر میدارد و به ناگاه فرو می پاشد.....
تو که نباشی
هرچه که هست
رنگ نبودنت را به خود می گیرد
حتی بودنم........   
 

 ( حرف های تنهایی... سایه روشن )  

پی نوشت : 

بازی شیرزاد امشب ساعت ۱۰:۱۰ به وقت بهشت رونمایی می شود ...