خواب نما ...

ایران خانوم سلام نماز صبحش  را که داد خم شد توی سجاده و لپهایش را چند بار چپ و راست چسباند به مهر که از اشکهایش خیس شده بود . 

تسبیح شاه مقصود را چند دور چرخاند و تسبیحات اربعه گفت  

بعد سجاده را جمع کرد و رفت جلوی آینه و به خودش لبخند زد   

رو کرد به عکس حاج آقا مرتضی و طوری که انگار زنده باشد گفت : 

حاج آقا ! بعد پونزده سال یهویی این چه وضع توی خواب اومدن بود ؟ ها ؟ 

نمیگی آدم سنگکوب میکنه مرد مومن ؟ 

و دوباره از یادآوری خوابی که دیده بود تنش لرزید ... 

- 

 

وقتی نوبت ایران خانوم رسید شاطر داد زد : حاج خانوم سحر خیز شدی امروز ؟ 

گوشه چادر سفیدش را با دندان گرفت و گفت : امروز نوه ام داره از تهران میاد  

و نان ها  را از پشت به هم مالید تا آردشان را بتکاند . 

سر کوچه باغ که رسید یکهو گره بقچه نان بربری ها باز شد و نان ها ولو شدند کف زمین 

الله اکبری گفت و با ناله خم شد کف زمین تا بربری ها را جمع کند . 

یکهو یادش افتاد که معصومه چقدر حلوا شکری دوست دارد 

یک نگاه به مغازه عباس آقا بقال انداخت که نور خورشیده تازه طلوع افتاده بود توی کرکره اش 

همانجا تکیه داد به دیوار سنگی و تسبیحش را درآورد و صد تا قل هو الله نذر کرد که عباس آقا زودی بیاید و در مغازه را باز کند  

ولی عباس آقا سر قل هو الله هفتصد و پنجاه و ششم پیدایش شد  

تا خودش را جمع و جور کرد و هلک و تلک رفت دم مغازه ٬هزارمین قل هو الله هم تمام شده بود .

کهنه نمدار را که کشید روی عکس حاج آقا مرتضی روبان مشکی گوشه قاب پاره شد 

رفت و از پشت پشتی  ترکمن نخ و سوزنش را در آورد و بعد از کلی کلنجار با نخ و سوراخ سوزن 

دید که نه !!! این روبان مشکی درست بشو نیست . 

تکه روبان مشکی را گذاشت کنار عکس خودش و حاج مرتضی 

چادر را بست دور کمرش و رفت  حیاط را آب و جارو کند

در را که باز کرد نور دوید توی اتاق و یکراست رفت خورد توی قاب عکس حاج آقا و انعکاسش روی دیوار روبرویی درست زیر آن چارتا ترک دیوار  که شبیه چشم چشم دو ابرو بودند یک لبخند سفید درست کرد . 

لبخند آدمک روی دیوار داشت تکان تکان می خورد  که از توی حیاط صدای قارقار بلند یک کلاغ آمد 

باد در نیمه باز اتاق را به هم کوفت و لبخند آدمک روی دیوار پاک شد . 

قاب عکس ایران خانوم افتاد روی تاقچه و شیشه اش ترک ریزی برداشت 

تکه روبان مشکی کنار قاب حاج مرتضی هم دو تا قل خورد و رفت  گوشه عکس ایران خانوم  . 

 - 

معصوم همانجا روی ایوان کنار سفره صبحانه ولو شده بود  

و سرش را گذاشته بود روی پاهای ایران خانوم 

بوی خاک آب خورده و نان بربری و گلهای حیاط شده بود عین داروی خواب آور 

خستگی سفر با قطار توی تنش بود  

چشمهایش را به سختی باز نگه می داشت  

نگاه کرد به دو چرخه حاج آقا گوشه حیاط و یاد بچگی هایش افتاد که غروب ها می نشست ترک دوچرخه اش  و می رفتند توی کوچه ها دور می زدند .  

پدال دو چرخه داشت توی باد تکان می خورد 

انگاری یک روح ٬ سوار دوچرخه شده بود و داشت پا می زد  

ایران خانوم همانطور که موهای مشکی معصوم را نوازش می کرد گفت : 

بهت گفتم دم اذون صبح خواب آقا جونت رو دیدم ؟ 

با همین دوچرخه اومده بود تو خوابم و هی می گفت :  

ایران خانوم بشین با هم بریم یه دوری بزنیم . 

معصوم با چشمهای بسته لبخندی زد و گفت : خب چرا سوار نشدی خانوم خوشگله ؟ 

ایران خانوم گفت : بهش گفتم حاجی بعد اینهمه سال حالا عدل همین امروز که بچه ام داره میاد پیشم اومدی دنبالم ؟  

معصوم که از فرط خواب صدایش مثل هذیان شده بود آرام پرسید : 

یعنی به خاطر من باهاش نرفتی ؟ 

ایران خانوم گفت : 

 اگه به خاطر شما ها نبود همون پونزده سال پیش باهاش می رفتم عزیزکم ... 

معصوم خوابیده بود و ایران خانوم نگران بود نان بربری ها خشک بشوند  

ولی دلش نمی آمد سر معصوم را از روی پاهایش بردارد .  

پدال دوچرخه داشت تکان می خورد   

ایران خانوم موهای معصوم را نوازش می کرد و لالایی می خواند

در چوبی اتاق نیمه باز بود 

و آدمک روی دیوار لبخندی از نور روی لبش داشت . 

پی نوشت :

برای سلامتی همه مادرها و مادربزرگها دعا کنید ...