بگذریم ...

بنده خدا پیرزن دلش خیلی گرفته بود به نظرم

خب دل است دیگر 

خدا دل آدمی را برای گرفتن آفریده اصلا 

شاید هم خسته بود و نای راه رفتن نداشت

نشست روی جدول های سیمانی روبروی نانوایی 

دست کرد توی کیسه سبز رنگش که بزرگ رویش نوشته شده بود ... 

- 

 

بگذریم ... 

اصلا چه اهمیتی دارد که روی کیسه سبز رنگ چه نوشته شده بود ؟ 

مدیر عامل آن شرکت الانه دارد توی لابی هتل یک کشور خارجی تکیلا می نوشد لابد  

و چه می داند که کیسه تبلیغاتی شرکتش دست کدام بینوایی است الان ؟

شاید هم روی مبل چرم دفترش توی خیابان نمی دانم چی چی بالای شهر لم داده  

و دارد سیگار می کشد و با منشی بلوندش لاس می زند  

منشی بلوند قد بلند خوش بر و رویش که لابد اسمش ...

بگذریم ...

اصلا چه اهمیتی دارد که اسمش چیست ؟ 

اسمش هر چه باشد با یکی از این سی و دو حرف الفبا شروع  می شود و با یکی دیگر تمام 

شاید اوضاع مالی اش خراب است شاید هم ماهی خدات تومن خرج بزک دوزکش می کند 

شاید بابایش فکر می کند توی یک اداره دولتی ٬ چادر به سر توی چشم ارباب رجوعش نگاه هم نمی کند و همه همکارهایش دختران چشم و گوش بسته و آفتاب مهتاب ندیده اند 

شاید اصلا بابایش می داند که آخر ماه حقوق دخترش از کجا می آید 

شاید بابایش کارگر از کار افتاده کارخانه ... 

بگذریم ... 

اصلا چه اهمیتی دارد که پیرمرد ٬سی سال تمام توی کدام کارخانه کار می کرده است ؟ 

چه فرقی می کند شامپو می ساخته یا توی شیشه فوت می کرده یا پشت دستگاه پرس بوده ؟ 

حالا که افتاده کنج خانه و باید چشمش را ببندد به روی حقایق سیاه و تلخ 

و هر روز غروب دخترش که بر می گردد بگوید خسته نباشی دخترم 

و بعد تعریف کند که امروز توی ماهواره چه فیلمی دیده 

یا توی تلوزیون خودمان ٬ شبکه ... 

بگذریم ... 

اصلا چه اهمیتی دارد که کدام شبکه تلوزیون امروز چه چیزی نشان داده ؟ 

هر کانالی که بزنی دو نفر نشسته اند دور یک میز و دارند در مورد چیزی فک می زنند که به درد هیچکدام از این هفتاد میلیون آدمی که احتمال دارد ببینند نمی خورد  

مفید ترینشان هم شاید آن آقای دکتری باشد که صبح ها می نشیند روبروی آن خانوم مجری 

و در مورد اسهال و استفراغ و شب شاشیدن کودکان حرف می زند 

دکترایش را هم از دانشگاه ... 

بگذریم ... 

اصلا چه اهمیتی دارد که از کجا گرفته دکترایش را ؟ 

لابد او هم بین دانشجوهای خوشگل و زشتش 

بین دانشجوهای پسر و دخترش فرق می گذارد و تا التماسش نکنند نیم نمره نمی دهد به آنها 

لابد او هم مریض های خوش تیپ و خوش بوی سوئیچ به دستش را بیشتر تحویل می گیرد 

لابد او هم وقتی کسی پول ویزیت نداشته باشد راهش نمی دهد توی مطب 

لابد او هم وقتی مریضی می گوید دارویی که توی نسخه نوشته ای توی هیچ داروخانه ای پیدا نمی شود شانه هایش را می اندازد بالا و می گوید این مشکل شماست 

بروید از خیابان ... 

بگذریم ... 

شاطر دو تا نان سنگک را پرت کرد روی میز آهنی نانوایی و نگاه کرد به تلوزیون بالای سرش

دخترک زیبای مو طلایی از جلوی من رد شد و همه مردهای توی صف رد بوی ادوکلن خوش بویش را که رئیسش از پاریس برایش آورده بود با دماغهایشان دنبال کردند .  

دخترک برای پیرمرد روی صندلی چرخدار که از پشت شیشه ساختمان آجر نما ٬ زاغ سیاه کوچه را چوب می زد ٬ دست تکان داد و کلید انداخت توی قفل در و از پله ها بالا رفت . 

آقای دکتر توی تلوزیون بالا سر شاطر با لبخند می گفت :  

علم امروز هنوز به درمان قطعی برای این بیماری نرسیده است و خانم مجری هم سرش را به نشانه تصدیق تکان می داد . 

پیرزن نفسی تازه کرد و از روی جدول های سیمانی بلند شد  

کاغذ مچاله شده ای را که از توی کیسه سبز رنگش درآورده بود نشانم داد وگفت :  

پسرم ! تاکسیای ناصر خسرو کجا وامیسن ؟