گذشته ...

یاد گذشته ها گاهی اذیت میکنه آدمو .

به رفتارت ، کم لطفیت با آدمهایی که خیلی هم دوستشون داشتی ، به حرکات نابجات ، حرفهای بی منطقت ، توقعات بیجات ، محبتهایی که میتونستی بکنی و نکردی  ، یه افسوس بجا میگذاره برات . یه افسوس عمیق . اندوه عظیم فرصتهای از دست رفته ...

محبتی که تو دلت بود و تو وقتش ابراز نکردی ... 

 -  

 

عکس از کورش تمدن - چهارشنبه ۲۸ اردیبهشت ۹۰ - قطعه ۷۴ بهشت

اون دخترعمهء نازنین جوونمرگ شده ات که چه بی مقدمه و غیرمنتظره رفت ،  که چقدر دوستت داشت و چقدر دوست داشت با نامزدش با تو و همسرت جوینت بشه ... به خودت میگی بیمعرفت یه سوغاتی از خارج نیاوردی براش !

پارسال همینروزا بود ....

لباس عروسش رو هم سفارش داده بود ، میگفت : اقا شیرزاد ، من خوب لاغر شدم ؟ تورو خدا راستشو بگینا !؟ ... مثلآ عروسم ها ! باید خوش هیکل باشم ...

میگفت : {پیش}نامزدم انقد تعریف شما رو کردم میگه این پسر عمه ات کیه بریم ببینیمش .

طفلی نامزدش هنوز خونه دائیم اینا میره و میاد . هر 5 شنبه یه صندوق عقبو پر گل میکنه و میبره سرخاک . ........ آخخخخ که چقدر دارم میسوزم .

لعنتی : ....

الاغ !

یه روز نرفتی باهاشون بیرون .

یادته چقددددر اونروز اصرار کرد باهاشون بری بدمینتون ؟

یادته چقدر سعی کرد یه روزی رو فیکس کنه باهم برید کوه ؟

از این اقلآ درس بگیر برای رفتار با دیگرون .

هما ، که از 8 - 9 سالگی بی مادر بزرگ شده بود و من ، براش مظهر یه برادر بزرگتر واقعی بودم ، وقتی فهمید دوست ندارم آرم جلو پنجره ماشینم قرمز باشه ، با لاک ناخنش برام نقره ایش کرد . داییم میگفت چقدر وقت گذاشت روش ... چقدر خورد تو ذوقش وقتی یه ماه بعدش دید رفتم یه استیل فابریکشو گرفتم .

من خاک بر سر یه هدیه 1000 تومنی براش نیاوردم .

دوست نداشتی الان بود و هر روز یه ساعت باهاش وقت میگذاشتی ولی " بود "؟ 

بی انصاف چطور دلت اومد با اونیکه اونهمه دوستت داشت و دوستش داشتی  اونطور رفتار کنی ... بذاریش تو اولویت دهم بیستم زندگیت ؟ بعد از باشگاه و بیرون با بروبچ و جمع شدن خونه دوستان و درینک و ...

اونقدر دلشو بشکنی !؟ نا خواسته اونهمه نه بهش بگی ؟

همه حرفم اینه : تا عزیزانمون رو " داریم "  همهء محبتی که تو دلمونه بهشون ابراز کنیم ... زیباترین وجه وجودمونو براشون عرضه کنیم . زیبایی بسازیم تو ذهنها .. از ما و از همه همین خاطره ها میمونه . خاطرهء خوش بسازیم برای هم . روزهامونو تلف نکنیم .

یه مطلب داشتم : تو مترو توی قطار وایساده بودم با یه خانومی تو قطار بغلی که مسیرش خلاف جهت بود چشم تو چشم شدم بهش لبخند زدم ، لبخند زد ... این چند ثانیه طول کشید ، با خودم گفتم : فرصت ما برای باهم بودن به همین کوتاهیه .  

نسبت به کل زمان عمرمون ، نسبت به همه زمان دنیا ، این یه فرصت خیییلی کوتاهه . که زیبایی بسازیم که عشق بسازیم . حالا فکر کن یکی که خیلی برات عزیزه ، چقدر فرصت داری که این محبتی که بهش داری رو تمام و کمال ابراز کنی . نکنه یه وقت نگاه کنی ببینی تو گیرودار خودخواهی و حماقت ، فرصت رو از دست بدیم و به دلمون بمونه که :

                                                    حیف....

                                         ایکاش ....

                                         افسوس  ....     

...........................................................................................

 یکی از مهمترین نمونه های این عزیزان ، که نباید فرصت محبت کردن بهشون رو از دست بدیم ، پدر و مادرمون هستن .

 حواسمون باشه :  عزیزانی داریم که بی شرط و بی پیش فرض و بی توقع ما رو دوست دارن . مواظب باشیم این محبت ها رو با تمام توانمون جواب بدیم . خودخواهی و بی مبالاتی خاطره خوشی بجا نمیگذاره . نه برای ما نه برای طرف مقابل . اما کوچکترین محبتی ، یه یادگاری میشه برامون . وقتی صندوقچه خاطراتت رو باز میکنی ، اینکه فلان جا با خودخواهی با طرف حرف زدیم ، شادمون نمیکنه اما هر محبتی که به یکنفر کردیم ، برامون عزیز میشه و ارامبخش . و لذت عظیمی داره . و جوابش رو هم میگیریم .

من معتقدم مطمئن ترین پس انداز دنیا محبته . و عظیمترین سرمایهء هر فرد ، صداقت .  

 این پست :

نوشته شده در ۲۰/۱۰/۱۳۸۹ ساعت ٢:۱٥ ‎ب.ظ توسط شیرزاد طلعتی