می سازد و باز بر زمین می زندش ...

زندگی حدیث رفتن و آمدن آدمهاست  

اگر با رفتنشان بنشینیم و غصه بخوریم الکی 

و با آمدنشان شاد شویم  بیخودکی  

فایده ندارد که ... دارد ؟

باید از این رفتن و آمدن آدمهای زندگیمان چیز یاد بگیریم 

یاد بگیریم که خودمان هم به هیچ بندیم و به چیز پیوند

یاد بگیریم وقتی یک نفر می رود عزیز ترین چیزهایش هم با خود نمی برد 

گرانترین چیزهایش را هم همینطور 

خودش می ماند و یک تکه لباس سفید که جیب هم ندارد  

می رود یک جایی که هیچ اپراتوری آنتن نمی دهد لامصب 

یعنی خودت هستی و خوبی ها و بدی هایت  

و دیگرانی که مانده اند تو را فقط با خاطرات خوب و بدی که برایشان ساخته ای قضاوت می کنند

باید باور کنیم که دنیا چیز خنده دار و مزخرف و فانی است 

فانی هم هست ها ولی من منظورم fun  بود 

یعنی همینطوری محض خنده و مسخره بازی خوب است 

مثل دیدن یک فیلم توی عصر جمعه می ماند 

نباید خیلی خودت را درگیرش کنی  

باید همان دوساعتی که توی سالن نشسته ای با آن حال کنی  

و چس فیل بخوری و بخندی و گریه کنی و تمام ...  

شیرزاد عزیز رفت 

اگر توی این وبلاگ از او می نویسم نه اینکه بخواهم داغی را تازه کنم 

نه اینکه بخواهم مرده ای را از کفن بیرون بکشم و بپرستم

نه به خدا 

شیرزاد قلم خوبی داشت و از آن مهمتر مرد بزرگی بود  

اینکار یکجور هایی خودم را آرام می کند و حس خوبی به من می دهد  

مثل رفتن به بهشت زهرا که دل آشوبم را آرام می کند . 

مریم می گوید :  

شیرزاد همیشه می گفت چرا بچه ها اینهمه برای کیامهر کامنت می گذارند ولی برای من نه !!! 

یعنی این حرف مریم همیشه توی گوشم هست 

اگر هر از چند گاهی پستی از شیرزاد توی جوگیریات دیدید 

قرار نیست بزنیم توی سرمان و عزاداری کنیم 

قرار است نوشته های مردی را بخوانیم که خوب می نوشت اما نوشته هایش خوب خوانده نشد

همین  

من مطمئنم کامنتهایی که برای پست های شیرزاد عزیز می گذارید 

روحش را شاد می کند  

من همین الان دارم لبخندش را حس می کنم  

حتی صدای خنده هایش توی  گوشم هست

امروز عصر می روم سر خاک شیرزاد  

به جای همه شما سلام می رسانم دوستان گلم ... 

زندگی حدیث رفتن و آمدن آدمهاست ...

این آرتا دخت است نوه خانم زائر 

فرشته نازی که تازه آمده به میهمانی آدمها  : 

و امروز هم روز تولد پرچونه عزیز است .  

تولدت مبارک مهسا

  پی عنوان نوشت : 

جامیست که عقل آفرین می زندش 

                   صد بوسه زمهر بر جبین می زندش 

بین کوزه گر  دهر چنین جام   لطیف  

                    می سازد و  باز بر زمین  می زندش  

                                                             خیام