نصفه های مثل زالو چسبیده به جیب آدمهای تا قیامت محتاج

آدمها هرچه مایملکشان زیادتر می شود سخت تر می بخشند 

اگر یک نان تمام دارایی آدم باشد راحت می توانی نصفش را بدهی به یک دوست نیازمند 

اگر ۱۰۰۰ تومان ته جیبت باشد بخشش ۵۰۰ تومان آن به هیچ جایت فشار نمی آورد 

اگر یک میلیون تومن توی حسابت باشد خیلی سخت است که از خیر ۵۰۰ هزار تومنش بگذری 

و اگر ۱۰۰ میلیون داشته باشی محال است که ۵۰ میلیون بدهی به یک مستحق بینوا 

نصف همان نصف است 

اما هرچه خدا کرمش را بیشتر می کند تو بخیل تر می شوی ... 

نمی دانم این پست یادتان هست یا نه ؟  

بعد از افطار داشتم چرت می زدم که تلفن زنگ خورد 

یک دوست قدیمی از دوران دانشگاه 

آخرین بار زمان انتخابات بود که صحبت کردیم 

و حالا بعد از دو سال و خورده ای زنگ زده و می گوید فلان رفیقت توی بیمارستان است 

۳۲ میلیون تومان می خواهد برای عمل کلیه روز پنچشنبه اش

همه چیزش را فروخته و ۵ میلیون کم آورده و دست به دامن رفقای قدیمش شده است 

گوشی را قطع می کنی 

مچاله می شوی توی خودت 

حسابت را چک می کنی 

و می مانی با همان تردید لعنتی 

که این یک میلیون تومان را خرج سالی کنی که گیربکسش دارد زوزه می کشد و امروز و فرداست که وسط جاده مخصوص باید کاپوتش را بالا بزنی و هلش بدهی تا اولین تعمیرگاه 

یا بزنی به یک دردی که الا ماشاء الله از هر سوراخ زندگی یک گوشه اش هویداست 

یا اینکه پررو بازی را بگذاری کنار و طلب تعاونی نظام مهندسی را بدهی که سهمیه ات را باز کنند و کمک خرجی ماهانه بیاید توی جیبت  

و یا اینکه چشمت را ببندی و شماره کارت همخانه ای دوران دانشگاهت بشود اولویت اول  

و پول را بریزی به حساب آدمی که ممکن است زیر عمل بمیرد و تو بمانی و حوضت ...  

آدم ها را راحت می شود پیچاند 

خرجش یکروز خاموش کردن موبایل است 

اما زندگی را نمی شود پیچاند  

شاید فردا خودت بروی روی یک تخت بخوابی و گرفتار یک میلیون تومان ناقابل باشی 

که مثل زالو چسبیده به جیب یک آدمی که درد تو را نمی فهمد ...