نشونه ها ... گاهی بین ستاره ها گاهی لای زباله ها

بعضی نشانه ها عجیبند 

خودشان نه 

وقت آمدنشان عجیبست  

یعنی آنقدر دم بزنگاه می آیند که متعجب می شوی 

آنقدر که شک نمی کنی که این نشانه برای تو  

و در جواب آنچه در فکر تو می گذرد آمده است ... 

دیروز نامه ای روی میز شرکت بود که باید تغییراتی در آن ایجاد می شد . 

برای اینکه مجبور به تایپ دوباره نباشم توی سیستم دنبال فایل آن می گشتم  

ولی پیدا نمی شد .  

هرجایی که امکان داشت و با هر اسمی که ممکن بود جستجو کردم ولی افاقه نکرد .  

حدس زدم  که توی recycle bin باشد . 

به ناچار باید بین آشغالهای صفر و یکی می گشتم   

فکرش را بکنید که در نتیجه این جستار فایلهایی پیدا کردم مال یکسال پیش  

این یعنی اینکه من این سطل آشغال را یکسال است که خالی نکرده ام 

انگار که یک عالمه زباله را ریخته باشی توی سطل آشغال 

اما کسی کیسه زباله را نبرده باشد بگذارد دم در  

اگر قرار بود فایل های اضافی کامپیوتر هم مثل آشغال ها بو بگیرند 

 الان شرکتمان را همین یک سطل آشغال کامپیوتر من به گند کشیده بود . 

فایل های پاک شده عبارت بودند از کارهای شرکتی ٬ نامه نگاری های اداری ٬ شوخی های مکتوب همکاران و بعضی فایل های ادیت نشده بازی های وبلاگی که همه و همه برای یادآوری یکسال خاطره کافی بود 

یکی از فایل ها ورد حذف شده مربوط بود به انتخابات زمستان وبلاگ وحید وب گپ 

کامنتها را کپی کرده بودم تا تعداد رای های جوگیریات را بشمرم 

نشستم و دوباره خواندمشان  

دوستانی که دیگر خبری از آنها نیست

اسمهایی که نمی شناختم 

دوستانی که به من رای نداده بودند 

و رفقایی که مثل همیشه هستند و هوای مرا دارند  

حس خوب و بدی بود توامان 

ملغمه ای ازحسرت و نوستالژی و غرور  

اما این وسط 

درست در میان این اسمها و کامنتها دیدن یک اسم آه از نهادم بلند کرد 

انگار خون دوید زیر پوست صورتم 

انگار نشانه ای را که می خواستم پیدا کردم 

جواب خستگی های این چند وقت را ...   

پی نوشت : 

این پست مرتبط علی را ببینید ...