ماه تمام ... خلاص

رمضان را ماه میهمانی خدا می گویند 

اما من رمضان را ماه سفر با خدا می دانم 

انگار روز اولش توی ایستگاه قطار با خدا دست داده باشی و با هم نشسته باشید توی یک کوپه 

و یک ماه تمام یک راه طولانی را با هم سفر کرده باشید 

این وسط ها گاهی چرت هم زده ای 

گاهی نگاه از هم برداشته ایم 

اما کلی هم با هم گپ زده ایم 

و خیلی هم چشم توی چشم هم شده ایم 

و حالا رسیده ایم به ایستگاه آخر  

با هم دست می دهیم و روبوسی می کنیم به امید دیدار دوباره 

همینست که دل تنگ می شوی 

سالی را شروع می کنی که لحظات خدائیش کم هستند و محدود  

و دنیایی که رویش پا می گذاریم 

انقدر سست است که اعتباری به دوباره درک کردن این سفر نیست 

خدایا ! به خاطر این فرصت عزیز ممنونم 

اگر بدسفر بودم مرا ببخش ... 

در لحظات قشنگ این ماه عزیز  

در دقایقی که چشمهای آدم اشکی می شود و دلها می لرزند 

به یاد تک تک شما بودم و برایتان دعا کردم  

- 

 -

در این یک ماه تلاش کردم کارهای نصفه کاره مانده جوگیریات را تمام کنم 

این هم اتفاق خوبی که قولش را داده بودم ... 

امشب احساس می کنم که با بلاگستان بی حساب شده ام 

حالا راحت می توانم سرم را زمین بگذارم و ... 

عید شما مبارک 

و خداحافظ ...