گمشده ...

امشب می خواهم رازی را برای شما بگویم  

این را شاید هیچ وقت نباید می گفتم 

شاید بعدها باید می گفتم 

شاید هم خودتان یکروزی می فهمیدید 

شاید باور نکنید ولی مهم نیست 

شاید هم بخندید که خیلی خوشحال می شوم 

پشت رادیاتور شوفاژ اتاق من یک کوتوله بند انگشتی زندگی می کند به نام لی لی بیت  

شبها که من می خوابم می آید و کامپیوتر را روشن می کند و وبلاگ می خواند 

پسر خوب و مهربانی است و تخیلات زیبایی هم دارد  

قلم خوبی هم دارد 

باید اعتراف کنم خیلی از پست های خوبی را که توی جوگیریات خوانده اید 

ایده اش مال لی لی بیت بوده 

و بازی ها هم همینطور 

ماجرای دوستی من و لی لی بیت را هیچ کسی تا امشب نمی دانست 

حتی مهربان 

البته خود لی لی بیت می خواست که کسی از وجود او خبر نداشته باشد . 

تقریبا دو هفته است که لی لی بیت پیدایش نیست  

هرچه صدایش می کنم جواب نمی دهد  

ساعت ها می روم و از لای پره های شوفاژ به سوراخ خانه اش نگاه می کنم 

چراغ قوه می اندازم 

برایش  ذرت و چیپس می ریزم 

اما بیرون نمی آید ... 

اوایل گفتم شاید با من قهر کرده باشد 

اما کم کم دارم نگرانش می شوم 

می ترسم بلایی سرش آمده باشد . 

امروز ساعت ها پشت مانیتور چشمم خشک شد اما هیچ ایده ای برای نوشتن پیدا نکردم 

اگر لی لی بیت نباشد من ممکن است دیگر نتوانم چیزی بنویسم .  

هرچند دلم برایش خیلی تنگ می شود ولی امیدوارم دلیل رفتنش ماجرای عشقی باشد 

ولی خب چرا بی خبر ؟ 

فکرم درست کار نمی کند

عکسش را اینجا می گذارم  

تو را به خدا اگر جایی دیدینش بهش بگید یه خبری از سلامتیش به من بده ... 

- 

 

+ چند روزی نیستم