ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد

امشب دلم برای آرشمیرزا تنگ شده است شدید 

اینجا باران می بارد 

و آرش هزاران کیلومتر دورتر از این شهر بارانی شاید روی ماسه های داغ ساحل نشسته باشد 

و تکیلا می نوشد ... 

هیچ وقت یادم نمی رود  

اولین باری که آرش را دیدم جشن تولد دکولته بانو بود  

یک هفته قبل از پر کشیدن شیرزاد 

آرش عین انسان های با شخصیت نشسته بود کنار شیرزاد  

و مثل آدمها داشت بحث جدی می کرد . 

به خودم می گفتم : خدایا ! این کچل چرا انقدر یُبس و نچسب است ؟ 

نه خنده ای ... نه حرفی ... نه صحبتی ...  

چه می دانستم پشت این ظاهر آرام و جدی 

شاعری دوست داشتنی خانه دارد  

که محال است جمله ای از دهانش بیرون بیاید که تو را شاد نکند

و حالا رفاقت من و آرش به جایی کشیده که اگر روزی نباشد و چند دقیقه شر و ور بار هم نکنیم 

روزم انگار یک چیزی کم دارد . 

درست مثل امروز که آرش نبود و جای خالیش بدجور احساس می شد . 

هرجا هستی خوش باشی عزیز دل برادر 

دلم برای درک عمیقت تنگ شده  کچلک بابا ! 

حق پشت و پناهت محکم و ناجور   

-

سفرت سلامت ایشالا ... 

-