یک پست سه اپیزودی تمام گوشت بدون چربی اضافه

اپیزود اول 

همسایه ای داشتیم که اصالتا آذری بودند . چهار تا دختر داشت که دو تایشان با دوتا خواهر های من دوست بودند . این همسایه ما که اسمش را می گذاریم آقای سین مرد ساده و خوبی بود . 

این بنده خدا یکروز می رود قصابی و گویا اوضاع اقتصادی اش همچین روبراه نبوده است .  

می خواسته یک کیلو گوشت چرخ کرده بخرد ولی رویش نمی شده . 

آن وقت ها مردم معمولا خرید های ماهانه خود را یکجا انجام می دادند . یعنی تمام گوشت مورد نیاز یک ماه را که معمولا چند کیلو چرخ کرده و خورشتی و اینها می شد یکباره می خریدند .   

بنده خدا آقای سین تعریف می کرد که نیم ساعت بیرون مغازه ایستاده بوده تا خلوت بشود و وقتی دارد یک کیلو چرخ کرده می خرد کسی او را نبیند یکوقت آبرو رویزی بشود . 

از بد شانسی آقای سین هر وقت که می رفته توی مغازه یک آشنایی پیدایش می شده و ایشان را از خرید پشیمان می کرده است  . آقای سین می گفت : انقدر ایستادم تا مغازه خلوت شد . من ماندم و یک خانوم سانتال مانتال ( دارم عین آقای سین روایت می کنم ) با هفت قلم آرایش و دک و پز آنچنانی ... خانم سانتال مانتال برگشت و به آقای قصاب گفت : 

۲۵۰ گرم چرخ کرده بدین ... 

آقای سین که می بیند خانم فوق الاشاره با آن همه کمالات و جمالات و تیریپ و ظاهر آراسته فقط ۲۵۰ گرم گوشت می خرد پولش را به قصاب نشان می دهد و با افتخار می گوید : 

یک کیلو چرخ کرده هم به من بده آقا  

این ماجرا مال زمانی است که گوشت کیلویی چهار- پنج هزار تومان بود .  

اپیزود دوم   

دوران سربازی همانطور که بارها خدمتتان عرض کرده ام افسر راهنمایی رانندگی بودم . 

وقتی به چم و خم کار آشنا شدیم دریافتیم که لزومی ندارد تمام روز را توی خیابان یک لنگه پا بایستی و سوت بکشی و فحش بخوری ... 

مغازه ها ... بهترین محل برای استراحت و وقت گذرانی ... 

اینطور شد که چهار راه دانشکده کرج شد پاتوق ما  

با تمام مغازه های آن راسته رفیق شدیم . هم استراحت می کردیم هم جایتان خالی مفت  

می خوردیم . از قنادی  و آبمیوه فروشی گرفته تا ساندویچی و قصابی ... 

قصابی ممد آقا یکی از پاتوق های ما بود . 

اوایل چند دقیقه ای می نشستیم و چای می خوردیم ولی محبت بی اندازه ممد آقا و رفیق بی کلک بودنش انقدر نمک گیرمان کرد که اواخر کلا توی قصابی او بودیم . چایی می خوردیم عصرانه می خوردیم قبض های الکی مان را آنجا آتش می زدیم و غروب های ماه مبارک آنجا دور هم افطار می کردیم و گاهی که خسته بودیم می رفتیم توی مغازه اش می خوابیدیم . 

بهشت بود مغازه ممد آقا . بهشت ... 

این را اگر به گوش خودم نمی شنیدم می گفتم که قصه است ولی خودم شنیدم . یکروز توی مغازه ممد آقا با یکی از دوستان همخدمتی نشسته بودیم پشت یخچال و داشتیم صحبت  

می کردیم که یک خانمی آمد توی مغازه و گفت : که گوشت کیلو چند ؟ و ممد آقا قیمت را گفت و خانم مربوطه هم گفت : من پول ندارم . میشه گوشت در برابر گوشت ؟ 

و ممد آقا هم که انصافا مرد پاک و درستی بود یک کیلو چرخ کرده کشید و داد دست زن و گفت : برو هر وقت پولش را داشتی بیار ! 

اپیزود سوم : 

نزدیک خانه ما یک قصابی بزرگ هست به نام بوفالو  

قصابی که چه عرض کنم سوپر گوشت عنوان درست تری است . 

یک مغازه بزرگ با یخچالهای پر از مواد پروتئینی  

انواع میگو و جوجه و همبرگر و ماهی و خرچنگ و شنیسل و گوشت و مرغ و جگر و کله و پاچه

آدم دوست دارد هی توی مغازه چرخ بزند و یخچال ها را تماشا کند . 

از آنجا که هیچ کار دنیا کامل نیست این بوفالو هم یک عیب بزرگ دارد .  

اوایل عشق می کردم بروم داخل مغازه و خرید کنم ولی حالا وقتهایی که مهربان زنگ می زند و سفارش خرید گوشت و مرغ می دهد غصه ام می گیرد . 

پیرمرد قصابی که پشت دخل می ایستد پیرمرد قد کوتاهی است با سبیل و موهای جو گندمی 

قیافه اش را بخواهم برایتان تشبیه کنم تقریبا شبیه مرحوم حسین کسبیان است. 

قیافه اش می خورد که اهل دود و دم باشد و یک عادتی دارد که عینهو مگس مدام دستهایش را به هم می مالد . دقیقا مثل وقتهایی که آدم سردش می شود و دستها را برای گرم کردن به هم می مالیم . اسمش را گذاشته ام آقای بوفالو  

این آقای بوفالو انگار دورش کند است یعنی جانت را بالا می آورد تا دو کیلو گوشت بفروشد . 

آرام راه می رود آرام حرف می زند آرام گوشت خرد می کند آرام گوشت چرخ می کند آرام گوشت را توی ظرف و ترازو می گذارد آرام سلفون می کشد آرام پول ها را می شمرد یا کارت اعتباری را توی پوز می کشد و  اگر دو سه نفر دیگر زود تر از تو توی مغازه باشند وقتی همه این آرامش ها را جمع می زنی می شود نیم ساعت معطلی ... 

+ اگر کسی متوجه ارتباط این سه اپیزود با هم شد لطفا اعلام کند . من خیلی سعی کردم یک ارتباط منطقی و خوب پیدا کنم ولی موفق نشدم .