همسر آقای جیم

 

خانواده هایی که بچه های پشت سر هم دارند می دانند که بزرگ کردن چند تا بچه قد و نیم قد با اختلاف سنی کم چقدر کار سخت و مشکلی است . 

از منظر پدر و مادر که بخواهی نگاه کنی اینجور بچه های پشت سر هم  چند سال آنقدر سرت را شلوغ می کنند که نمی فهمی عمرت چگونه می گذرد و چطور روزت به شب می رسد . 

مثلا یکهو سه تایی با هم مریض می شوند و یکهو با هم راه می افتند و باهم مدرسه می روند و با هم ازدواج می کنند و می روند پی خانه و زندگیشان

البته واضح و مبرهن است  که مراد از با هم ٬فاصله زمانی یکی دو سال است .  

در خانواده پنج نفری ما من فرزند اول بودم و دو سال بعد از من مریم و دو سال بعدترش نرگس به دنیا آمد . بابا که کللهم کاری به کارهای خانه نداشت و البته هنوز هم ندارد . آنروزها هم تمام وقتش به کار و تحصیل مشغول بود . طوریکه شبها وقتی به خانه برمی گشت ما خواب بودیم . 

بی اغراق تمام سختی های بزرگ کردن و کارهای ما به عهده مادرم بود . 

تا یادم نرفته بگویم که مامان عزیزم  یکی دو ماهی هست که هر روز می آید و می نشیند پای کامپیوتر و پست های مرا می خواند .  

همینجا ٬ همین الان و درست سروقت همین کلمه دستش را می بوسم و عرض ارادت دارم خدمت ایشان ... 

چی می گفتم ؟ آها... از منظر بچه ها اما این پشت سر هم بودن نه تنها بدی ندارد بلکه خیلی هم خوب است .توی خانه خودت همصحبت و همبازی و رفیق داری . چیزی که بچه های امروزه خیلی کم دارند یا اصلا ندارند. 

به همان نسبت که بچه های اول از همان بچگی بزرگ به چشم می آیند و با آنها مثل بزرگترها رفتار می شود و از آنها هم می خواهند مثل آدم بزرگها رفتار کنند بچه های ته تغاری هیچ وقت  

بزرگ نمی شوند . از همان بچگی به چشم بچه کوچک نگاهشان می کنند و ۵۰ ساله هم بشوند بچه کوچک هستند .  

القصه غرض از این همه آسمون ریسمون بافتن این بود که بگویم من و نرگس یعنی همون آبجی کوچیکه که مامان ببعی رادین هستش هرچند در تمام دوران کودکی و نوجوانی داشتیم توی سر و کله هم می زده ایم و روزی نبوده که من او را چک و لگدی نکنم و او هم یقه  مرا جر ندهد و چقلی ام را پیش بابا نکند و هنوز هم که هنوزه وقتی توی یک جمع در کنار هم هستیم بیشتر از همه اذیتش می کنم و اگر احترام آقای جیم همسرش که خیلی انسان شریف و البته قلچماقی هم هست نبود بدم نمی  آمد هنوز هم کتکش بزنم ولی با این وجود شدیدا به هم وابسته هستیم و بودنش برای من مثل یک نعمت می ماند .نرگس برخلاف ظاهر شلوغ و شیطنت آمیز و غلط اندازش فوق العاده احساساتی و مهربان است و انصافا همیشه هوای مرا داشته است . نه مثل یک خواهر کوچکتر بلکه مثل یک خواهر بزرگ

در هر صورت نرگس خانم از این به بعد٬ قلم به دست شده و اینجا می نویسند  .  

+ این داستان نرگس را خیلی دوست دارم . 

++ قبل از تولد رادین برای نرگس وبلاگی درست کردم تا روزنوشت های بارداری اش را بنویسد . چند تا پست اول را هم خودم نوشتم و پست آخر را نرگس گفت و من تایپ کردم . 

در هر صورت قسمت نشد که آن وبلاگ چرخش بچرخد . امیدوارم این یکی نمک گیرش کند .  

+++ این عکس بالا را می بینید ؟ خدا به سر شاهد است من و نرگس مریم توی بچگی به تعداد موهای سرمان به خاطر این عکس و اینکه توی آلبوم کداممان باشد کتک کاری کرده ایم . 

یادش به خیر ...