امشب از آسمون بوی گلاب میاد

امشب  یاد سفر پارسال مشهد افتادم 

توی صحن حرم ایستاده بودم و به مردمی که داشتند به جماعت نماز می خواندند نگاه می کردم  

آدم هرچقدر هم بی اعتقاد باشد اینجور وقت ها حالش تغییر می کند  

بوی گلاب می آمد و باد خنکی می وزید 

هزاران هزار نفر با صدای مکبر رو به یک سمت خم و راست می شدند  

بازتاب نورافکن ها روی سنگ های کف صحن افتاده بود و صدای فواره های آب می آمد  

نمی دانم کدامتان یادش هست 

یادم نیست آن شب به چند نفر زنگ زدم  

شماره ها را یکی یکی امتحان می کردم که کسی جا نماند

روبروی گنبد طلایی ایستاده بودم و هرکس که جواب می داد گوشی را به سمت حرم می گرفتم تا خودش با خدا حرف بزند . 

وفتی یک عالمه آدم به بهانه ای دلشان و چشمهایشان را به آسمان می دوزند  

به گمانم دریچه ای از آسمان به سوی زمین باز می شود  

و دعاهای بندگان سراسر گناهی چون من نیز شاید از بین آن همه دعا به آسمان برسد 

آدم هرچقدر هم بی اعتقاد باشد اینجور وقت ها دلش می لرزد و چشمش اشک می شود . 

یک مکان مقدس با پیکر انسان پاکی که قرن ها پیش در خاک آن خفته تقدس نمی یابد 

معنویت یک مکان مقدس از هزاران هزار دل دردمند و پاکیست که یک آن و یک لحظه در یک جا جمع می شوند و از ته دل آرزو می کنند . 

تقدس و پاکی امشب هم به روز و ساعت و ماه لیله الرغائب ارتباطی ندارد 

امشب از صفای هزاران هزار دل پردردی که رو به آسمان چشم دوخته اند ٬حال روحانی دارد  

امشب پنجره را باز می کنم  

بدون هیچ آرزویی 

همین که بوی گلاب بیاید کافیست 

اگر هنوز مرا فراموش نکرده باشد  

آرزوی برآورده نشده ای نخواهم داشت ...  

+ تولدت مبارک فرزانه عزیز 

++ فرصت نشد تاپ ۱۰ را بنویسم . ببخشید ...