برگ سبزیست تحفه درویش

پنجشنبه صبح توی دفترخانه رسمی ، پیرزنی نشسته بود با لباسی سرتاسر سبز رنگ .

چادرش را تا زده بود و گذاشته بود روی صندلی کنارش و یک کیف سبز ، درست همرنگ لباسش ست کرده بود .

مسئول دفترخانه آدرسش را پرسید . 

آدرس خانه اش یکی از محله های دورافتاده اطراف شهریار بود . 

مسئول دفترخانه از او شماره تلفن خانه اش را پرسید و زن گفت : ....0939

دختر دوباره تاکید کرد: حاج خانوم ! شماره ثابت نه موبایل

و پیرزن گفت : خونه من تلفن نداره

دختر گفت : شماره خونه پسری ، دختری ، فامیلی ؟

پیرزن گفت : شوهرم چهل ساله مرده عزیزم . من تنهای تنهام . نه بچه دارم نه فامیل .

تازه موبایلم هم شارژ نداره

دختر خنده اش گرفت و گفت : همون شماره موبایلت رو بده

و پیرزن گفت : 0939 و یکهو انگار یاد چیزی افتاده باشد مثل دخترهای هجده ساله خجالتی به من نگاه کرد و بقیه شماره تلفن را آرام توی گوش دختر زمزمه کرد . 

کارش که تمام شد رفت تا پنجاه هزار تومان بریزد به یک شماره حسابی و فیشش را بیاورد و خیلی هم اصرار کرد که یک وقت اگر دیر کرد دفترخانه را نبندند .

بلند شد

چادرش را سر کرد 

کاغذی را که دختر ٬ شماره حساب را رویش نوشته بود گذاشت توی کیف سبز رنگش

و سه تا شکلات درآورد .

یکی را داد به دختر 

یکی را خودش خورد

و آخری را هم گذاشت توی دست من

و گفت : من سیدم . بخور پسر جان ! تبرکه ...