ها کن ! پشت این شیشه دیدن ندارد

از ماشین که پیاده شدم باد سرد چنان به پیشانیم خورد که تا مغز استخوانم تیر کشید .

زیپ کاپشن را بالا دادم و خدا را شکر کردم که اولا خانه ای گرم دارم و دوم اینکه مجبور نیستم با تاکسی و اتوبوس رفت و آمد کنم .

درست دم در قصابی ، پیرزن لاغر اندام چادر مشکی را می بینم که ملتمسانه ولی آرام دارد با مرد چیزی می گوید . اگر بخار دهانش نبود نمی فهمیدم که دارد حرف می زند .

وارد قصابی می شوم . آقای بوفالو چسبیده است به بخاری و دارد دستهایش را گرم می کند .

سفارش می دهم .

وقتی به خاطر نیم کیلو گوشت چرخکرده از جای گرم و نرمش بلند می شود انگار فحشش داده باشم و چپ چپ نگاهم می کند .

گوشت را چرخ می کند و توی ظرف یکبار مصرف می ریزد و سلفون-پیچ می کند .

پشت ویترین یخچال یک اسم عجیب و غریب می بینم و مشتاق می شوم بپرسم .

آقا پس دو تا هم از این ماهی ها بدهید ...

تا به حال اسمش را نشنیده بود : ماهی تیلا پیلا

اسمش که خیلی بامزه است . آدم را یاد پیلا پیلا و و سرندی پیتی و کُنا می اندازد .

امیدوارم طعمش هم مثل اسمش خوب باشد .

آقای بوفالو طبق عادت ، دستهایش را به هم می مالد و با ماشین حساب دارد حساب مرا جمع می زند . در کشویی مغازه باز می شود و باد سردی به داخل می وزد .

مرد در حالیکه توی دستهایش ها می کند می گوید : امشب از اون سوزهای گداکُش داره ها ...

همان مردیست که جلوی در داشت با پیرزن حرف می زد .

می رود پشت دخل و با آقای بوفالو دست می دهد و می گوید : یه صد تومن بده من

آقای بوفالو دست می کند توی جیبش و یک دسته گردن کلفت پول بیرون می آورد .

انقدر گردن کلفت که تعجب می کنم چطور توی جیبش جا گرفته است .

از بین تراول ها و ده و پنج هزار تومانی ها یک تراول پنجاهی و پنج تا اسکناس سبز رنگ ده هزار تومانی بیرون می کشد و می دهد به مرد و می پرسد : واسه چی می خوای ؟ و مرد به بیرون اشاره می کند و می گوید : واسه این بنده خدا ...

پشت سرم را نگاه می کنم .

پیرزنِ چادر سیاه پشت شیشه مغازه ایستاده و با چادر ، دهان و بینی اش را پوشانده و جز یک جفت چشم بُق کرده و کمی بخار سفید رنگ که هر چند لحظه از صورتش بالا می رود چیزی قابل رویت نیست .

آقای بوفالو کارت را توی کارتخوان می کشد و رمزم را می پرسد و من درحالیکه رمز را بلند بلند می گویم نگاه می کنم به پیرزن که پول ها را توی مشتش فشار می دهد و به حالت احترام جلوی مرد تعظیم می کند .

از خوار و بار فروشی چند تا خرده ریز دیگر می خرم و سوار ماشین می شوم . شیشه های ماشین را بخار گرفته و به زحمت می شود جایی را دید .

وارد کوچه که می شوم از ترس اینکه کسی را زیر بگیرم ماشین را کنار می کشم و با دستمال شیشه ها را تمیز می کنم .  پیرزن را می بینم که تند تند و به حالت هروله از کنارم رد می شود .  نمی دانم شاید از سرما و شاید از خوشحالی ...

دو تا نان بربری و یک مشما گوجه فرنگی و چند تا تخم مرغ توی دستش هست .

جای قدم های کوچکش را روی برف ها دنبال می کنم شاید بفهمم وارد کدام خانه می شود .

آسمان تاریک و نارنجی شده است . شاید دوباره برف ببارد .

پیرزن دهان و بینی اش را با چادر سیاه پوشانده و همانطور که دور می شود گاه گاهی بخار از دهان سایه اش بیرون می آید .

خدا کند پشت چادر مشکی اش

توی صورت چروکیده اش

و روی لبهای یخ بسته اش ، لبخند باشد

لااقل همین امشب سرد را ...

+ دوست عزیزم مهدی عجمی امروز در غم از دست دادن مادر بزرگش سیاهپوش شد .

از صمیم قلب به او تسلیت عرض می کنم و امیدوارم روح پدر بزرگ و مادر بزرگ تازه در گذشته اش قرین رحمت باریتعالی باشد .

لطفا برای شادی روح مادربزرگ مهدی فاتحه ای بفرستید ...

++ تا الان سه نفر از دوستان برای بازی صوتی شب یلدا فایل صداهایشان را فرستاده اند .

ممنون می شوم اگر که قصد شرکت در بازی را دارید ، فایل هایتان را سریعتر بفرستید .