پسته جان ! خنده تو اشک ما را در می آورد

.

اینروزها بحث روز مردم و مسئولین شده است قیمت پسته

مردم  کاسه چه کنم چه کنم به دست گرفته اند که چطور برای شب عید پسته کیلویی هفتاد هزارتومان بخریم و بعضی هم کلا خرید پسته را تحریم کرده اند .

از آن طرف مسئولین خدمتگذار کمر خدمت بسته اند به پایین کشیدن قیمت پسته و قول داده اند که پسته را نهایتا کیلویی سی هزارتومان به مردم بفروشند و البته هیچکس هم نمی پرسد چرا در عرض یکسال قیمت مهم ترین محصول صادراتی کشورمان که خوشبختانه نه تحریم ها در آن اثر دارد و نه از چین واردش می کنیم باید چهار برابر شده باشد .

انگار مشکل مردم فقط پسته است و شب عید مردم سبزی پلو با پسته می خورند .

مگر باقی اعضاء خانواده آجیل آدم نیستند ؟ یا اصلا مگر مشکل فقط آجیل است ؟

دیشب اخبار با افتخار از کشف یک محموله نمی دانم چند صد تنی پسته خبر داد و چنان با افتخار و آب و تاب گزارش می کرد انگاری که کوکایین و حشیش کشف کرده اند .

می ترسم فردا کسی اگر توی جیبش پسته داشت دستگیرش بکنند و ببرند کمپ بستری بشود  یا با این روند چند سال بعد گوشه خرابه ها به جای سرنگ تزریق ، پوست پسته پیدا کنیم .

راستش ما که تصمیم گرفتیم امسال اصلا آجیل نخریم . تصدیق می فرمایید که کلا آجیل چیز مضری است ؟

اما راستش می ترسم سال بعد که پسته می شود کیلویی پانصد هزارتومان حسرت بخوریم که کاش امسال حداقل چند کیلویی می خریدیم و احتکارش می کردیم برای روز مبادا ...

چه می دانم شاید یک وقت اگر مهمان خارجی آمد برای پز دادن نشانش بدهیم و یا اگر دستمان تنگ شد و خواستیم خانه ای ماشینی چیزی بخریم ببریم و پسته هایمان را بفروشیم .

اصلا شاید نگهش داریم بعدها به بچه هایمان نشان بدهیم  که از نزدیک پسته را دیده باشند .

امروز که برای خرید رفته بودم مغازه دیدم از این پسته های بسته بندی شده می فروشد .

بی اغراق بیست - سی دانه پسته بیشتر تویش نبود .

قیمت را که پرسیدم گفت : چهار هزار تومان . یعنی دانه ای صد و پنجاه تومان .

تصور کنید رفته اید عید دیدنی و صاحبخانه موقع دیده بوسی از لای کتاب نفری یک دانه پسته تانخورده به شما عیدی بدهد . یا توی عروسی ها بابای پولدار داماد روی سر پسرش یک مشت پسته بریزد و خلایق پخش زمین بشوند برای جمع کردن پسته ها ...

کلا اگر دقت کرده باشید ما مردم جز اینکه در مورد بلاهایی که به سرمان می آید نظر کارشناسی بدهیم و با هم درد و دل کنیم کار مفید دیگری از دستمان بر نمی آید ....

دختر خاله عزیز بنده که از قرار انسان فرهیخته و باسوادی هم است و از دانشگاه خواجه نصیر فوق لیسانس مهندسی عمران دارد هر چند ماه یکبار یک اسمس خنده دار یا لطیفه برایم می فرستد و من هم در جوابش یک شکلک لبخند می فرستم .

دیروز هم یک اسمس در مورد پسته فرستاد که اول فکر کردم لطیفه است اما وقتی دیدم جدیست  نتوانستم خودم را کنترل کنم و جواب دادم .

بگو مگوی پیامکی من و دختر خاله ام را بخوانید :

چند روزیه پیامایی میاد که خرید آجیل رو تحریم کنیم . اینا از خدا میخوان که مردم نخورن با یه تیر 2 نشون بزنن هم مراسم عید مردم کم و کسر پیدا میکنه هم آجیلا رو می فرستن سور..ه و فلسط ..ن و بحرین و یمن و مالی اونا بخورن برا آدمکشی جون بگیرن .

بیاید این پیامای تحریم آجیل رو رو پخش نکنیم . اگه نیاکان ما در هر شرایطی آیین مون رو حفظ کردن چرا ما نکنیم ؟

یعنی اگر دختر خاله خودم نبود و نمی دانستم کدام شرکت کار می کند شک نداشتم که نویسنده این اسمس خودش دلال پسته است . من هم در جواب نوشتم :

... جان ! آیین و میراثی که با خوردن آجیل حفظ میشه می خوام صد سال سیاه حفظ نشه .

اگر دلت می خواد تو جشن نیکوکاری به ما یک کیلو پسته کمک کن وگرنه ما امسال آجیل بخر نیستیم .

دوباره جواب داد :

آیین و میراث همه چیز رو شامل میشه . اگه قرار بود یکی یکی میراثا رو رها کنی هی بگی این چه فایده داره اون چه فایده داره اون یکی چه معنی داره که الان همین شادیها رو هم نداشتیم . چشم برات پسته می خرم ولی حداقل این پیام تحریم رو برای بقیه نفرستین .

داشتم تصور می کردم خوردن آجیل کجایش میراث است و کجایش شادی است ؟ تصور می کردم روی کتیبه های تخت جمشید ،هخامنشی های کله گنده و نیزه به دست یک مشت پسته

ریخته اند روی زمین و دارند به آن تعظیم می کنند و عده ای هم از روی پسته ها می پرند و به زبان هخامنشی می گویند : زردی تو از من ... سرخی تو هم از من ...

تصور می کردم دختر خاله جانم همینطور پسته باز می کند و می خورد و غش غش می خندد تا شادی هایمان حفظ شوند  .

برایش نوشتم :

به نظرم منطق پشت نخریدن و نخوردن آجیل خیلی محکم تر از منطق خریدنشه . یه مشت دلال باعث این گرونی هستن دختر خاله . چه ربطی به سوری..ه و فلسط..ین داره ؟

دختر خاله جواب داد :

پس خونه ام نخر پشتش دلاله . برنج نخر پشتش دلاله . میوه نخر پشتش دلاله . گوشت و ماهی نخر پشتش دلاله . کشاورز بیچاره کوفتم دستشو نمیگیره . صیاد بیچاره شمالی هیچی گیرش نمیاد چون همه چی دست دلالاست. پس هیچی نخر .

دیگه داشتم کنترلم رو از دست می دادم از این همه دلیل منطقی . برایش نوشتم :

یه چیزایی ضروریه دخترخاله .

آدم نمیتونه نون و برنج نخوره اما کسی از آجیل نخوردن نمرده تا حالا . در ضمن دلالها الان همه چیزو خریدن و انبار کردن .

نخریدن ما فرقی واسه کشاورز و باغدار نداره ولی دلالها رو میتونه بچزونه . آره ...

دختر خاله هم نوشت :

نخریدن آجیل ضرری به اونا وارد نمیکنه . پس این اسمس رو برای کسی نفرست .

می خواستم بگویم شاید نخریدن به اونها ضرری نرسونه ولی خریدنش به خودمون که ضرر میرسونه اما بعضی وقتها ادامه دادن بحث هیچ فایده ای نداره . خیلی مودبانه از دختر خاله خداحافظی کردم و همون موقع اسمس تحریم آجیل رو برای چند تا از رفقا فرستادم .

برای محکم کاری هم امشب این پست رو نوشتم . امیدوارم دخترخاله جان مهندسم  یک چند روزی گذرش به جوگیریات نیفتد .