آقای شعار رفت ، آقایان شعار آمدند ...

روز 12 بهمن 57 وقتی امام خمینی سخنرانی مشهورش را در بهشت زهرا ایراد می کرد و

می فرمود: (من تو دهن این دولت می زنم) ، مردم سرخوش از پیروزی که مست و امیدوار آزادی بودند ، مردمی که خیلی هایشان اعتقادات مذهبی قوی نداشتند و با کراوات یا بدون روسری و حجاب در تظاهرات و مبارزه شرکت کرده بودند ، شروع کردند به کف زدن ...

درست در همین لحظه بود که این مرد از جا برخاست و کف زدن مردم را با صدای الله اکبرش قطع کرد و همه مردم نیز به تبعیت از او کف زدن را متوقف کردند و الله و اکبر گفتند .

شاید هیچکس همان لحظه متوجه این اتفاق نبود و شاید خیلی ها هنوز هم به اهمیت ماجرا پی نبرده باشند .

محمود مرتضایی فر را کمتر کسی به نام واقعیش می شناخت . از بین همراهان امام در آن روز تاریخی شاید تنها کسی که به مقام و منصب دولتی نرسید همین مرد بود و از همین رو مردم قدرشناس و مومن ایران خودشان دست به کار شدند و او را به صندلی وزارت نشاندند . مردم او را به شوخی وزیر شعار صدا می زدند . شاید نام محمود مرتضایی فر برایتان آشنا نباشد اما صدای تکبیرهای او در شبهای 22 بهمن و نماز جمعه از حافظه شنیداری هیچ ایرانی محو نمی شود .

امروز و با اتمام زمان ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ، فضای سیاسی ایران دوباره رنگ و بوی انتخاباتی می گیرد .

بازار سیاست بازی و تبلیغات و شعارهای قشنگ دوباره داغ می شود و شاید خبر درگذشت وزیر شعار درست در روزی که نامزدهای انتخاباتی دست به کار نوشتن و فریاد زدن شعارهایشان

می شوند ، تقارن غریبی باشد .

+ تولدت مبارک تی تی رنگین کمانی

+ تولدت مبارک اردی اردیبهشتی