وای به روزی که بگندد نمک

سال 83 سرباز راهنمایی و رانندگی بودم .

توی خیابان شهید بهشتی کرج مشغول پست دادن بودم که یک الگانس نیروی انتظامی در مسیر اتوبوس های شرکت واحد بصورت خلاف جهت با سرعت زیاد و با چراغ گردان در حال گاز دادن بود و ناگهان محکم با یک بنز خاور شاخ به شاخ شد و تصادف کرد .

بنز الگانس با آن همه عظمت خرد و خاک شیر شد و کیسه های هوایش باز شدند .

مامورهای نیروی انتظامی  از ماشین بیرون پریدند و راننده بینوای خاور را دست بند زدند و با خودشان بردند همچین که انگار که دزد گرفته باشند .

صحنه دردناکی بود ...

امروز صبح وقتی دور برگردان بلوار جلوی خانه را پیچیدم یک سمند نیروی انتظامی شاخ به شاخم بود و اگر کمی غفلت کرده بودم تصادف می کردیم .

همین چند دقیقه پیش که داشتیم بر می گشتیم هم دوباره دیدم که ماشین پلیس جلویی ما که در حال گشت زدن بود به جای اینکه مسیر عادی خیابان را برود خلاف جهت بلوار رفت تا یک وقت خدای نکرده چند صد متر اضافه رانندگی نکند .

خنده دار نیست که مجریان قانون در این مملکت خودشان هیچ ارزش و احترامی برای قانون قائل نیستند ؟البته که خنده دار نیست ... دردناک است .

کارشناسان حوزه های آسیب شناسی اجتماعی اخیرا در همه بحث ها و گفته هایشان خیلی راحت توپ را می اندازند به زمین آموزش و پرورش و صدا و سیما و خانواده و مردم .

باید قبول کنیم که ریشه بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی ، فقر فرهنگی و تربیت غلط خانوادگیست  اما ...

وقتی مجریان قانون خودشان به هر بهانه ای قانون را دور می زنند

قوه مجریه مظهر بی نظمی و عمل نکردن به قانون باشد

و قضات ، منبع فساد و رشوه و بی عدالتی 

انتظار دارید مردم ، فرهنگ را از چه کسی بیاموزند ؟