۷۱ سال نوستالژی ...
امروز - ۴ اردیبهشت مصادف است با هفتاد و یکمین سالگرد تاسیس رادیو در ایران
-
با شنیدن اسم رادیو
یاد رادیو ضبط قدیمی مان می افتم
که چهار سال دوران دانشجویی ٬ تنها مونسم بود و یار باوفایم
با شنیدن اسم رادیو
یاد راه شب می افتم
راه شب سه شنبه شب و صدای علی عمرانی و مهین فردنبا
و شبهای خاطره انگیز کودکی ام
تابستانهایی که تا پاسی از شب
دیوانه وار و عاشقانه صداهایشان را گوش می کردم
با شنیدن اسم رادیو
یاد صبح جمعه با شما می افتم
یاد مرحوم نوذری ٬ یاد فرهنگ مهر پرور
یاد خنده و خوشی های صبح جمعه
یاد آمیرز عبدالطمع ٬ یاد دختر عمو سیمان ٬ یاد آقای ملون
با شنیدن اسم رادیو
یاد قصه های ظهر جمعه می افتم
راویان اخبار و ناقلان آثار و طوطیان شکرشکن شیرین گفتار و صرافان بازار معانی گردونه کلام را این گونه به چرخش درآورده اند که...
با شنیدن اسم رادیو
یاد قصه شب می افتم
چقدر از صورت سوخته می ترسیدم
چقدر آن دو خواهر دوقلویی را که جایشان را با هم عوض کرده بودند دوست داشتم
با شنیدن اسم رادیو
یاد صدای وحشتناک آژیر قرمز می افتم و تمام وحشتهایش
توجه! توجه!
صدایی که هم اکنون می شنوید
وووویییییییییییییییییییییییییییژژژژژژژژژژژژژژژژژژژژژ
من هنوز هم که هنوزه هر روز صبح
توی ماشین رادیو گوش می کنم
و بعد از ۷۱ سال
رادیو ٬ هنوز هم رسانه ای اصیل و دوست داشتنی است
امروز را به همه دوستداران و زحمتکشان رادیو تبریک می گویم
بخصوص استاد محمود سعادت عزیز :
شما هم اگر خاطره ای از رادیو دارید توی کامنتهای این پست تعریف کنید ...
راستی خدمت بابا محمود عزیز هم سلام دارم و عرض ارادت ...
سلام
حالا که اصرار میکنی منم یادی از خاطراتم میکنم
هر رزو صبح با خواهرم بیدار میشدیم و پای سفره صبحانه رادیو گوش میدادیم اونم برنامه تقویم تاریخ با اون آهنک دلهره آورش
جمعه ها ظهر هم با مصیبت رادیو بی بی سی رو میگرفتیم که صدای بهزاد بلور رو بشنویم.چه برنامه ای بود.یادش بخیر با اونهمه پارازیت
آهنگهای درخواستی از رادیو کویت هر روز سر ظهر(چه بدبخت بودیم که باید صدای خواننده هامون رو از رادیو کویت میشنیدیم)
حیفه یادی هم از استاد خرناس نکنم با صدای استاد کاردان که فکر کنم ۵شنبه عصر میداد.واقعا عالی بود
من در ایام پیش دانشگاهی معتاد رادیو بودم. ولی الان از صرافتش افتادم.