افسر نوشت (1): جناب سروان گیج و عقده ای

یکی از سختی های خدمت در راهنمایی و رانندگی ساعات کار طولانی و نفسگیرش بود . وقتی یادم می آید من اینهمه مدت هر روز بدون هیچ وقفه و تعطیلی صبح و شب سر پست بوده ام و تنها یک هفته مرخصی رفته ام بیشتر از خودم تعجب می کنم که چه طاقت و توانایی زیادی داشتم .

بعضی وقتها که فشار کار روزانه اذیتم می کند یاد آنروزهای سخت می افتم و می گویم : یادته آقا بابک که آرزو داشتی یه روز جمعه توی خونه بمونی و استراحت کنی اما نمی شد ؟

بگذریم ...

یکی از همین شبهای خسته و کوفته بود و پستم تازه تمام شده بود . ساعت 9 شب بود و خیابان ها هم خلوت بودند . کلاهم را از سرم در آورده بودم و لباس گرمی پوشیده بودم که درجه هایم معلوم نبود . چند دقیقه ای ایستادم و هرچه دست بلند کردم هیچ ماشینی نایستاد . من هم ناچارا کاور پلیس را تن کردم و کلاهم را به سر گذاشتم و به اولین ماشینی که نزدیک شد با حرکت دست ایست دادم .

یک سواری پیکان بود که با سرعت از کنار من رد شد و بعد تازه انگار متوجه من شده باشد چند ده متر جلوتر زد روی ترمز .

معلوم بود که دو دل است که برود یا بایستد . بالاخره تصمیمش را گرفت . دنده عقب گرفت و آمد جلوی پای من ایستاد . خم شد و شیشه ماشین را پایین داد و پرسید : جناب سروان ! با من بودید ؟

گفتم : مسیرت کجاست ؟

- مستقیم میرم .

پرسیدم : تا سه راه اندیشه میری ؟

- بله جناب سروان

کلاه را از سرم درآوردم و دسگیره را فشار دادم و نشستم روی صندلی و پرسیدم : مزاحم نباشم ؟

گفت : نه آقا . خواهش می کنم .

شیشه را دادم بالا تا سرما توی ماشین نپیچد . چند دقیقه ای راننده و من هیچ حرفی با هم نزدیم . معلوم بود معذب است . گفتم : شما مسافرکشی هم می کنید ؟

گفت : آره البته اگه همکارای شما اجازه بدن

یک توضیح مختصری همینجا بدهم که مسافرکشی توسط خودروی شخصی از نظر قانون خلاف است و جریمه دارد . آنروزها سیزده هزارتومان جریمه اش بود و ما هم ناچار بودیم مسافرکش ها را جریمه کنیم . البته اکثر اوقات جریمه های ارزان تری مثل کمربند و اینها برایشان می نوشتیم که کمتر اذیت بشوند .

گفتم : همکارهای ما وظیفشون رو انجام میدن . شما نباید خلاف بکنید .

گفت : وقتی تاکسی و اتوبوس نیست ، وقتی مردم رو از وسط جمعیت سوار کنی که ترافیک نشه . این خلافه ؟

گفتم : خلاف که خلافه ولی مطمئنم کسی شما رو در این وضعیت جریمه نکرده .

به هرحال یخ آقای راننده باز شد و شروع کرد به درد و دل که گرفتار است و چند سر عائله دارد و این ماشین تنها ممر درآمد اوست و افسرهای راهنمایی رانندگی خون به دلش کرده اند و همینطور قبض برایش می نویسند و نمی دانم چند صد هزارتومان خلافی دارد و با این اوصاف تا چند وقت دیگر باید ماشینش را بفروشد و یک چیزی هم دستی بگذارد رویش و تقدیم دولت کند . من هم از اینور ماجرا گفتم که ما افسرهای وظیفه داریم دوران خدمتمان را می گذرانیم و با مدرک لیسانس و فوق لیسانس کارمان شده جر و بحث با مردم و فحش شنیدن و ناچاریم روزی دو بسته قبض بنویسیم وگرنه بازداشت می شویم و اضافه خدمت می خوریم و قص علی هذا ....

یکجورهایی با هم صمیمی شدیم و از زندگی هم گفتیم و از من قول گرفت که انصاف داشته باشم و مسافرکش ها را کمتر اذیت کنم . بعد تعریف کرد از افسر جوان و قد بلندی که همین چند روز قبل سیزده هزارتومان برایش جریمه نوشته بود و معلوم بود دل خونی از او دارد . می گفت : طرف خیلی عقده ای و نامرد بوده و مثل اجل معلق یکهو جلوی چشمش ظاهر شده و مدارک ماشین را گرفته و در عرض سی ثانیه یک قبض نوشته و داده است به او و مثل جن بوداده بعد از بسم الله غیبش زده است . انقدر بامزه ماجرا را تعریف می کرد که خنده ام گرفته بود و به جای اینکه هوای همکارم را داشته باشم طرف او را گرفته بودم و به او راهکار نشان می دادم که آمار بگیرد افسر ها توی کدام مغازه بساط می کنند و هوایشن را داشته باشد و وقتهایی که فرمانده پاسگاه برای بازدید می آید مسافر نزنند و این چیزها ...

بعد که صمیمی تر شدیم قسمم داد که می خواهد یک چیزی به من نشان بدهد و قول گرفت یک وقت نروم به همکارانم نشانش بدهم . من هم قول دادم و کنجکاو شدم که چه چیزی قرار است ببینم .

دست کرد توی کیف مدارکش و یک قبض جریمه بیرون آورد و گفت : جناب سروان ! جان عزیزت یه وقت نامردی نکنیا . دارم بهت اعتماد می کنم .

گفتم : چشم

گفت : یارو افسره خیلی گیج بود . پلاک ماشینمو تند تند نوشت به جای 732 نوشته 723

خنده ام گرفت . گفتم : پس خوش به حالت 

پرسید : یعنی من الان این قبضو پرداخت نکنم ؟

گفتم : نه دیگه ... الان قبض رفته به حساب اون بدبختی که پلاک ماشینش 723 است و

پرسید : آخه مشخصات ماشین منو نوشته با شماره گواهینامه

گفتم : مهم پلاکه ( اون موقع اینطور بود ) نگران نباش

گفت : یعنی خیالم راحت راحت باشه ؟

گفتم: خیالت تخت و قبض را از دستش گرفتم و نگاه کردم و دیدم چقدر دستخطش برایم آشناست . وقتی کد پنج رقمی افسر را خواندم نزدیک بود از خنده منفجر بشوم . انقدر خندیدم و خندیدم که اشک از چشمم جاری شد . راننده که متعجبانه نگاهم می کرد پرسید : چی شده جناب سروان ؟

وقتی خنده ام تمام شد خودم را جمع و جور کردم و گفتم : چیز نشده داداش

فقط اون افسر گیج و عقده ای که مثل اجل معلق اومد و جریمه ات کرد و مثل جن بوداده غیبش زد خود من بودم و این قبض هم مال منه . چطور منو نشناختی ؟

القصه ... بنده خدا از ترس مرا تا دم خانه رساند و هزار بار دیگر قسمم داد که قبض را اصلاح نکنم و به خاطر حرفهایی که در موردم گفته بعدها جریمه اش نکنم .