ساختمان اقاقیا - واحد شماره ۳ : پری قشنگه

 ماجرای ساختمان اقاقیا یکسری داستان است در مورد ساکنان این ساختمان 

داستان هایی که به ظاهر ممکن است هیچ ارتباطی به یکدیگر نداشته باشند و شاید هم اگر این ماجرا را تا آخر دنبال کنید پاسخ بعضی از سوال های بی جواب مانده خود را پیدا کنید . 

اگر دو قسمت اول این ماجراها را نخوانده اید پیشنهاد می کنم ابتدا قسمت اول و قسمت دوم ساختمان اقاقیا را مطالعه بفرمایید ... 

پری خانوم معروف به پری قشنگه به هر محله و ساختمانی که برای زندگی می رفت ٬یکسال بیشتر دوام نمی آورد . همیشه حرف و حدیث پشت سرش بود . همیشه زن ها زیر چشمی و با غیظ و غضب نگاهش می کردند و مردها با حسرت و شهوت 

هر محله ای که می رفت یک مشت خاطر خواه سینه چاک دنبالش روی خاک و خل زمین غلت می زدند و شب و روزی نبود که عاشق بدبختی زیر پنجره اتاقش آواز امان امان نخواند . 

زن ها پری خانوم  ( البته با تاکید و حرص روی واو خانوم ) و مردها پری قشنگه صدایش می زدند . هر محله ای که می رفت انقدر ماجرا دنبالش می آمد که یا خودش می گذاشت و می رفت یا صاحبخانه قراردادش را تمدید نمی کرد . 

اما وقتی پری خانوم اسباب و اثاثیه اش را آورد به ساختمان اقاقیا مطمئن بود که دیگر از اینجا بلند نخواهد شد .  

حالا هفت سالی می شد که پری خانوم اینجا توی ساختمان اقاقیا زندگی می کرد ... 

روزی که پری خانوم داشت اسبابش را می آورد همه همسایه ها از پنجره نگاهش می کردند . وسایل خانه اش کم و ساده بود اما  سوال برانگیز و عجیب ٬ تنها بودن پری خانم بود . 

صاحبخانه قبلی طبقه سوم مرد جوانی بود به اسم مصیبی . خوش برخورد و مهربان و کمی هم منزوی . درست همان روزی که مصیبی اثاثیه اش را برد پری خانوم وسایلش را آورد و هیچکس فرصت نکرد از مصیبی بپرسد که کجا رفته و آمار پری خانم را در بیاورد . 

سعیده خانم وقتی همان شب اول اسباب کشی رفت و در خانه پری را زد انتظار داشت همین اول کاری از سیر تا پیاز زندگی او سر در بیاورد اما کور خوانده بود . پری که در را باز کرد سعیده خانوم خوش آمد گفته بود و پرسیده بود اگه آقاتون خونه نیستن من یک دقیقه بیام تو که پری خیلی راحت و محکم گفته بود من تنها زندگی میکنم و آقا هم ندارم اگه ممکنه یه وقت مناسب تشریف بیارید من خسته ام . پری توی همان برخورد اول چنان گربه را دم حجله کشته بود که موجود پررو و وقیحی مثل سعیده خانم هم حساب کار آمده بود دستش . هرچند که همین ضرب شست باعث کینه و عقده ای بزرگ شد تا سعیده خانم هرجا که می توانست بنشیند و برای پری حرف در بیاورد . اصلا آتش همین لقب پری قشنگه هم از زیر گور سعیده خانوم بلند می شد که یکروز خیلی اتفاقی یکی از هم محلی های سابق پری را دیده بود و کلی آمار از او در آورده بود . 

پری خانم دختری بود سی و چند ساله  

فوق العاده زیبا و خوش هیکل و قد بلند 

خیلی قشنگ و شمرده حرف می زد . صدای زیبایی هم داشت .  

غیر ممکن بود از جایی رد بشود و قطار چشم ها  دنبالش هوهو چی چی نکند . 

الکی نبود که این همه کشته مرده داشت  

روزی نبود که کسی دنبالش راه نیفتد یا وقتی نبود که کنار خیابان بر سر سوار کردنش دعوا و ترافیک نشود . با تمام اینها هیچکس ٬ هیچ وقت ٬ هیچ حرکت زشت یا زننده ای از او ندیده بود . 

اوایل می گفتند که زن صیغه ای یک پیرمرد مایه دار است که بعضی شب ها با بنز می آید و به پری سر می زند . این ها را سعیده خانوم شایعه کرده بود . بعدها فهمیدند که پیرمرد بنز سوار از دوستان قدیمی آقا ابراهیم کلاته ای ساکن واحد شماره یک است نه شوهر صیغه ای پری قشنگه  

صبح ها ساعت ۷ پری خانوم می رفت و می ایستاد توی ایستگاه تاکسی 

هیچ وقت سوار اتوبوس نمی شد . سعیده خانم می گفت معلومه با این همه چسان فسان خانوم تیریپشون به اتوبوس نمیخوره که ... 

بعد از ظهر هم معمولا ساعت ۲ با چند تا مشما خرید بر می گشت . هیچکس نمی دانست پری خانم کجا کار می کند و داستان زندگی اش چیست . 

یکبار تقی لنگه که از لات و لوتهای محل بود با بچه ها شرط کرده بود که برود و تعقیبش کند و با موتور رفته بود و ردش را تا یک شرکت بزرگ بالای شهر گرفته بود . 

همسایه ها با خودشان می گفتند با پول کارمندی که نمی شود خانه خرید . کاسه ای زیر نیم کاسه است . و بعد هم حرف در آوردند که منشی مدیر عامل است و مدیر عامل هم این خانه را به پاس خدمات کاری و غیر کاری به نامش زده است . 

با تمام حرف هایی که پشت سر پری بود خیلی ها سرش قسم می خوردند و بارها و بارها به او پیشنهاد ازدواج داده بودند و خیلی خاله خانم ها و مامان های آرزو به دل برای خواستگاری پیش او رفته بودند و پری خیلی راحت گفته بود که قصد ازدواج ندارد . 

سعیده خانم که چند باری حسابی حالش توسط پری گرفته شده بود هم به این خاطر که بعد از این همه سال نتوانسته بود سر از کار او در بیاورد داشت از فضولی می ترکید و هم چون تقریبا همسن و سال پری بود به اینهمه توجه و ابراز عشق و علاقه و خواستگارهای رنگ و وارنگ او حسادت می کرد ٬ همه این عقده ها و کینه ها را جمع کرده بود تا وقتی که از یکی از هم محلی های قدیم پری٬ لقب پری قشنگه رو شنید و یکروز درست ساعتی که پری داشت از پله ها بالا می رفت تا وارد خانه اش بشود با صدای بلند توی راهرو شروع کرد برای یکی از همسایه ها در مورد پری قشنگه و افسانه هایی که توی محله قبلی در موردش ساخته بودند صحبت کرد . انتظار داشت پری عکس العمل شدیدی نشان بدهد و جنگ و دعوایی راه بیندازد و این وسط شاید چیزی دستگیرش شود اما پری بدون هیچ عکس العملی کلید را انداخت توی سوراخ قفل و وارد خانه شد . این ماجرا مال دو سال پیش بود . از همان وقت بود که مردهای محل و ساختمان نه به خاطر تمسخر بلکه از روی تحسین٬ پیش خودشان او را پری قشنگه صدا کردند . حتی آقا ابراهیم کلاته ای هم توی یکی از جلسات روانکاوی اش پیش خانم دکتر روانپزشک گفته بود که زن آرمانی توی تصورات فانتزی اش شبیه پری قشنگه است و وقتی خانوم دکتر پرسیده بود پری قشنگه کیه خیلی راحت جواب داده بود همسایه واحد سوم ... 

زندگی پری با وجود اینکه خیلی خیلی توی چشم بود بدون هیچ فراز و نشیبی طی می شد و طی این همه سالی که ساکن ساختمان اقاقیا بود هیچکس هیچ آزار و اذیت یا رفت و آمد  مشکوکی از او ندیده بود . پری هر سال موقع عید که می شد از خانه می رفت و تمام تعطیلات را بیرون از خانه بود . سعیده خانم می گفت با مدیر عامل شرکتشون میره خارج 

بعضی ها هم می گفتند احتمالا خانواده اش شهرستان زندگی می کنند . 

بعضی هفته ها شب جمعه خانه نمی آمد . سعیده می گفت وقتهایی که خانه رئیسشان خالی می شود می رود آنجا ولی بعدها حنانه نوه آقا ابراهیم یکروز جمعه اول وقت او را توی کوه دیده بود که با چند تا از دوستانش دارد پایین می آید . کلا با کسی رفت و آمد نداشت و کاری هم به کار کسی نداشت . نه صدایی از خانه اش می آمد و نه وقتهایی که سر و صدایی توی ساختمان بود خودش را نشان می داد و کنجکاوی می کرد . از بین تمام همسایه ها فقط با سارا خانم رفت و آمد داشت . سارا خانم زن آقای اسفندیاری و مادر امیر علی کوچولو بود . رفت و آمدشان هم در همین حد بود که گهگاه سارا خانم بعد از ظهر ها امیر علی را یکی دو ساعت می سپرد دست پری و می رفت کلاس موسیقی . آمار در آوردن پری از سارا خانم هم غیر ممکن بود . هیچ وقت کلمه ای بد پشت سر او نمی گفت و هر وقت هم همسایه ها پشت پری بدگویی می کردند سرزنششان می کرد و می گفت : من از این دختر جز خوبی و وقار و پاکدامنی چیزی ندیده ام .  

ماجرای پری قشنگه و افسانه هایی که در مورد او می ساختند هیچ وقت تمامی نداشت و هیچ وقت هم هیچ کس نفهمید که پری خانم چطور به این خانه آمد و چرا بی سر و صدا گذاشت و رفت 

آخرین باری که توی جمع ظاهر شد مراسم ختم آقای اسفندیاری شوهر سارا خانم بود .  

توی آن مراسم پری قشنگه درحالیکه علی کوچولو را توی بغلش گرفته بود پا به پای سارا خانم گریه می کرد و چند روز بعد هم بی سر و صدا اسباب و اثاثیه اش را جمع کرد و برای همیشه از ساختمان اقاقیا رفت . مردم محله هرچند خیلی دوست داشتند که از چون و چرای رفتن پری قشنگه خبردار بشوند و یک کلاغ چل کلاغ کنند اما سوژه جدیدی که دستشان امده بود رفتن پری خانم را کلهم تحت الشعاع قرار داده بود . 

سارا خانم ٬ زن ماخوذ به حیای آقای اسفندیاری نه تنها بعد از فوت شوهرش گوشه گیر و منزوی نشده بود ٬ با ظاهری جدید و عجیب که هیچکس از او ندیده بود در کوچه و خیابان دیده می شد . 

گویا پدر و مادر پیر آقای اسفندیاری در ازای بخشیدن تمام ثروت و مایملکشان به سارا خانم ٬ قیومیت علی کوچولو را از او گرفته بودند . 

این مساله انقدر عجیب و غیر عادی بود که همه رفتن عجیب و غریب پری قشنگه را فراموش کردند و نقل محفلشان شد زندگی سارا خانم 

سارا خانمی که از قشنگی چیزی کم از پری قشنگه نداشت و حالا وقتی سوار ماشین جدیدش می شد و توی محله رانندگی می کرد اصلا به نظر نمی رسید که از مرگ شوهر یا رفتن علی کوچولو ناراحت و غصه دار باشد ...